Andy Farber and his Orchestra (US) tiltle: Early Blue Evening music: Jazz release date: august 27, 2021 label: Artist Share promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Andy Farber © Rootsville 2021

Saxofonist, arrangeur, componist en bandleider Andy Farber is verheugd de release aan te kondigen van Early Blue Evening, de tweede bigband-release van Andy Farber & his Orchestra en Farber's vierde release als leider. Meer dan 11 nummers spreekt Farbers 17-koppige bigband de fundamentele taal van de voorouders van de bigband - swing en blues - in een uitgesproken eigentijds dialect, navigerend door negen originelen en twee door Farber gearrangeerde standards met een zeldzame, elegante mix van verve en waarheidsgetrouwheid die is tegelijk geïnspireerd door de geschiedenis, maar er nooit aan gebonden.

Farber "creëert geen specifieke bestaande hitlijsten of platen", schrijft de bekende auteur en muziekcriticus Will Friedwald in de liner notes van Early Blue Evening. “En hij streeft er ook niet slaafs naar om alles zo eigentijds mogelijk te laten klinken. Hij heeft een levensvatbare en opwindende middenweg gevonden door de erfenis van Duke en de graaf uit te breiden, in plaats van hun werk strikt te herscheppen.” Farber wordt bij de uitvoering van deze nederige maar verheven idealen geholpen door een band die bestaat uit veel van zijn oudste en beste vrienden. Verankerd door een ritmesectie van Adam Birnbaum (piano), Jennifer Vincent (bas), Alvester Garnett (drums) en James Chirillo (gitaar), is dit een groep die samenkwam als de on-stage band voor After Midnight, the Broadway revue van nachtclubs uit de Jazz Age van onder meer Ellington, Jimmy McHugh, Dorothy Fields en Harold Arlen. Als je hier luistert naar de eerste opname van de band sinds de afsluiting van die productie in 2014, merk je al snel een chemie op moleculair niveau op die voortkomt uit het feit dat je bijna 300 optredens samen hebt gespeeld.

Luisteraars zullen merken dat deze chemie zich in talloze contexten manifesteert. Op de meer rechttoe rechtaan bluesmelodieën van het album - "Don't Tell Me What to Do" en "Aircheck" - zul je het opmerken als een opvallende koelte, een houding en een levensstijl die wordt gecommuniceerd via de nonchalante virtuositeit van Dan Blocks klarinetsolo op de eerste en een tenorsaxsolo van Lance Bryant op de laatste. Bij meer structureel complexe composities - zoals "Fanfare on Fairfax" en "Feet and Frames" - wordt die ingebakken chemie nog belangrijker omdat Farber's compositorische vakmanschap een by-the-numbers gevoel overstijgt, herhalende refreinen vermijdend ten gunste van ononderbroken stromen van voortdurend evoluerende muzikale ideeën. De kronkelige "Fanfare", een stuk rokerige, hardgekookte West Coast-noir met filmische flair, is bijzonder illustratief.

Carl Maraghi's Mulligan-achtige loopjes op baritonsaxofoon combineren met de warmte en ronding van Chirillo's toon op elektrische gitaar om de kop van de slang te vormen, terwijl stands van houtblazers en gedempte trompetten het gespierde lichaam vormen, opgerold en klaar om te slaan - wat, voordat te lang, voortgestuwd door de elegante agressie van een Godwin Louis altsaxofoonsolo. Louis verschijnt opnieuw op het titelnummer van het album, waar zowel zijn altsaxspel als de compositie van Farber zelf uitnodigen tot vergelijking met Benny Carter, de productieve multi-instrumentalist, die, net als Clark Terry, voor altijd verbonden is met verschillende van de toonaangevende bandleiders van het tijdperk. En over Terry gesproken, de baanbrekende solist voor zowel Ellington als Basie, er is "Symphony for Dr. T", een lachende locomotief van een deuntje aangedreven door Brian Pareschi op bugel.

Friedwald identificeert in zijn tekst 'Portrait of Joe Temperley', een elegisch eerbetoon aan de baritonsaxofonist die in latere herhalingen van Ellingtons band speelde, als 'bijzonder Strayhorniaans'. Farbers eigen spel hier is gedeeltelijk geïnspireerd door hoe Temperley vroeger "Single Petal of a Rose" speelde, de prachtige, melodieuze Ellington-ballad die deel uitmaakte van The Queen's Suite, een werk dat Strayhorn in 1958 samen met Duke componeerde voor een publiek van één : Koningin Elizabeth II. De emotionele coup de grâce hier is dat Farber deze meest geïnspireerde melodie speelt op de baritonsaxofoon van wijlen Temperley - zelfs de meest sobere royals zouden ontroerd zijn. Farber's arrangement van Hefti's "Theme from The Odd Couple" is zijn eerbetoon aan de oude Basie-componist/arrangeur die zoveel van de hitlijsten schreef die Basie's kenmerkende geluid gingen definiëren. Farber, zoals Hefti zo lang deed, schrijft op een manier die de sterke punten van zijn personeel versterkt. Onder dat personeel bevinden zich Birnbaum en Farber zelf op altsaxofoon; met geïnspireerde solo's verheffen deze meester-improvisatoren iconische filmthemamuziek tot bonafide jazz.

Neem 'The Holidaymakers', een uitzending naar Ellingtons Afro-Caribische catalogus en een echte hip-shaker die net zo levendig is als het eerbetoon aan Temperley plechtig is. Of 'Cork Grease and Valve Oil', het muzikale equivalent van een wetende grijns, een vrolijk deuntje dat een geheim wapen verbergt: een dialoog van goedaardige bravoure tussen Farbers tenorsaxofoon en Bruce Harris' gedempte trompet. Hoewel Farber de meest spectaculaire verrassing voor het einde bewaart, haalt hij de gevierde jazzvocaliste Catherine Russell naar voren om zich bij de band aan te sluiten voor zijn arrangement van de standaard van Parker en King, "How Am I to Know". Met zijn maximaal ondersteunende dynamiek laat de band de ster van Russell schitteren - ze breekt heel kort om Farber (tenorsax) en James Zollar (trompet) te laten delen in haar moonglow - en geeft geloofwaardigheid aan wat anders zou klinken als een hyperbool van Friedwald: "... dit is een van de beste bigbandjazz die we in lange tijd hebben gehoord.”

tracks:

1. Don’t Tell Me What To Do (7:24)
2. Feet and Frames (8:06)
3. The Holidaymakers (5:24)
4. Aircheck (7:16)
5. Early Blue Evening (5:07)
6. Fanfare on Fairfax (8:08)
7. Cork Grease and Valve Oil (5:59)
8. Portrait of Joe Tmeperly (4:52)
9. Symphony for Doctor ‘T’ (4:42)
10. Theme From The Odd Couple (4:52)
11. How Am I To Know (5:06)